Al-tijd

"Ik reik je nog één keer mijn hand, niet om hem vast te houden maar om los te laten. Deze handen hebben ons verbonden, elkaar gekoesterd en beschermd. Nu ligt mijn bescherming in andere handen, zal mijn koestering liggen in onze herinneringen en onze verbondenheid, bestaande uit een hartenband. Je gaat en je blijft, de vorm verandert, maar niet de liefde, die heeft geen vorm, zij is vormloos zodat zij kan pendelen tussen de oevers van toen en nu. Tot we elkaar weer zullen zien aan de oever van Al-tijd."

 

Een behouden vaart

 

Je leven is als een schip op wereldreis.

Soms tegenwind, dan wind in de rug.

Laveren tussen overtuigingen, angsten, meningen van anderen. Soms even stil liggen, rusten, al is het de rust in het oog van de storm.

Veilige havens aandoen, acceptatie, vergeving.

Dan weer met passie in de volle wind, op weg naar je doel.

Constant bijsturen, reflecteren op je koers, nieuwe horizonnen ontdekken, nieuwe zienswijze, over jezelf en andere zeelieden.

Dagenlang in de zon, dan weer door stormen en slagregens worden gegeseld, maar ook bijgeschaafd, gevormd.

Telkens opnieuw verandert het uitzicht, maar jij drijft voort op vertrouwen, intuïtie en inspiratie.

Door de jaren van ervaring groeit je stuurman ervaring.

Het wordt jouw vaardigheid, jouw kunstvorm.

De lessen maken dat je jou veilig voelt op alle zeven zeeën.

Wanneer je het einde nadert van je tocht, als je de schitterende zonsondergang te gemoed vaart, wanneer onvoorwaardelijk liefde, compassie, en vergeving je roer werden die je de omwegen bespaarden, dan wordt de zee kalm en glad.

Genietend van de lichte bries die je zacht naar je laatste bestemming vaart kijk je nog even terug op de waarheden die je leerde.

Je leerde veel van tegenwind, oude mythen kloppen; Geloof, Hoop en Liefde zijn je beschermers op zee.

Ieder onderdeel van je schip doet ertoe maar het materiaal van je roer bepaald of je jouw doelen kan bereiken.

Dan langzaam zakt de zon voor de laatste maal.

Dankbaar sluit je je ogen luister je naar het kabbelen van herinneringen, snuifje de geuren van oude vriendschappen op die je hart zo helder laten kloppen.

En het laatste proef je de diepe smaken van de liefde die de tranen van geluk laten opwellen in je ogen die nu alleen nog maar de ziel zullen waarnemen en ben je nog net gewaar de wens van de zee voor een "behouden vaart."

"Houd moed, gaande door het gordijn van tranen, de rivier van pijn, over de bergen van verdriet tot aan de horizon van liefde en herinneringen die je weer de kracht geven je pad te vervolgen, anders, maar vol van dankbaarheid voor wat je kreeg."

 

"Ze spreken door ons hart, daar kunnen we ze nog horen. Ze spreken door onze herinneringen, daar zullen ze blijven. Uit-zicht maar In-gesprek."

 

"Op de grens tussen leven en dood ontmoeten we vaak pas het echte leven. Wacht niet tot je pad die grens bereikt, zie de bloemen onderweg, ook vergeet-me-nietjes zoeken je hart.

 

"Toen liet je los, een zucht van verlichting ging door jou, mij en ons. Het was het einde van een fase die verder gaat in een andere. Je bent uitbeeld gewandeld naar waar onze ogen en oren je niet kunnen vinden. Mijn hoofd kan het niet volgen maar mijn hart volgt jou wel, daar verandert niets aan."

 

"Gescheiden worden heeft wellicht niet het laatste woord. Het is het einde van een zin, maar misschien ook het begin van een nieuw verhaal."

 

"Geef ruimte aan tranen zodat zij ruimte maken voor de lach waarvan ze anders de plaats innemen."

 

Vertrek

"Het vertrek van een geliefde is een reis voor beiden. Een reis van binnen naar buiten voor degene vertrekt en voor de ander de reis van buiten naar binnen. Naar herinneringen van geluk, verdriet, woorden, daden, weten, en niet meer kunnen zeggen of vragen. Naar de leegte, de schaduwen. Mag het licht van de liefde naar verloop van de tijd alle gaten die je vreesde maar nu vult met haar lieve naam en de herinneringen je tot een baken zijn op je weg terug naar haar tot de dag dat ook jou Nu overgaat in toen."

 

"Een geliefde die gaat blijft altijd een onderdeel van je schaduw. Wanneer je in het licht blijft lopen van de liefde die was vergaat er minder dan je vreest."

 

“Je tranen vertellen het verhaal van wat je mist, je glimlach het verhaal van wat je kreeg, je liefde het verhaal dat geen einde kent.”

 

“Wat niet kon blijven wordt gemist, wat je kreeg bepaald nu je band, wat je leerde je rijkdom.”

 

“Er zijn geen woorden voor je verlies geen daad voor je pijn, anders dan voor mij in stilte aanwezig zijn.”

 

"We zijn aan de oever van Mijn-tijd gekomen, ik laat los, ik moet gaan. Als Jouw-tijd komt wacht ik op jou aan de andere zijde, aan de oever van Al-tijd."

 

"Zoals iedere lente plaatsmaakt voor de zomer en zij weer plaats maakt voor herfst en winter maakt ieder leven plaats voor het volgende door zijn cyclus af te ronden en langzaam weg te drijven naar de horizon van de tijd. Wij houden de lessen en de herinneringen aan plezier, onvoorwaardelijk liefde en aandacht, nu wellicht gevraagd op een andere plaats."

 

Niemand

Niemand is zo mooi als jij

Niemand maakte mij zo

bijzonder als jij.

Niemand leefde het leven als jij.

Niemand was zo onvoorwaardelijk naar mij.

Niemand liet mij lachen zoals jij.

Niemand zag de wereld met zoveel liefde als jij.

Niemand kon vergeven als jij

Niemand leerde mij zo dat ik waardevol ben omdat ik ben.

Niemand leerde mij zoveel als jij

Niemand zal ik zo missen als jij.

Niemand gun ik zo de rust als jij, daarom laat ik los, en laat je vrij.

Tot ziens om het pad mijn liefste jij.

 

"Zoals het herfstblad glijdt naar zijn laatste bestemming gedragen door de wind draagt onze liefde jou naar daar waar rust en vrede je ontvangen en omsluiten."

 

"Gedragen door de wind des levens zweefde jij ons leven binnen, gedragen door onze liefde vervolg je nu je pad naar horizonnen buiten ons zicht, maar nooit buiten ons hart."

 

"Onze harten smolten eerst voor elkaar en toen tezamen in liefde. Omdat we ondeelbaar werden gaat een deel van mij met jou mee en een deel van jou blijft hier, tot we eens weer versmelten in liefde in de eeuwigheid."

 

"De dood is een oude relatie vervangen door een nieuwe. De afstand wellicht anders maar de band blijft, zo boven beneden."

 

"De liefde is een onzichtbare kracht, afstand kent zij niet, zij is net zo dichtbij als de gedachte van de geliefde die hem oproept."

 

“Wat als de dood slecht een fase is, een gordijn dat ons scheidt. Afstanden konden hier de liefde niet scheiden dan zal de sluier tussen deze en de volgende werkelijkheid hem niet verbreken."

 

"Niets fysieks blijft, de liefde heeft gelukkig deze kwaliteit niet, zij is voor eeuwig, onzichtbaar, maar alomtegenwoordig."

 

"Het échte leven is soms alleen mogelijk wanneer de dood ons passeert, ons het leven opnieuw laat begrijpen in zijn pracht, hoe lelijk hij soms ook lijkt, zijn schoonheid is altijd waardevoller."

 

Als je gaat

"Als je gaat, kijk niet om, de toekomst ligt altijd voor je.

Als je gaat, laat ik je los, maar vergeet mij niet.

Als je gaat, zal ik willen vasthouden aan iets dat voorbij Mag gaan.

Als je gaat, zal ik alle woorden herinneren die mijn ziel nooit kan vergeten.

Als je gaat, zal ik lachen om ons gelach, de tranen van plezier en gedeelde liefde.

Als je gaat, denk ik terug aan al de lessen die je mij schonk, en mij vormde tot de mens van vandaag.

Als je gaat zal de leegte van nu, ooit een volheid worden door momenten van weleer.

Als je gaat, zal ik trots zijn je naam te mogen uitspreken als iemand die jou mocht kennen.

Als je gaat hoop ik dat ik heb geleerd te delen zoals jij en vergeven zoals jij dat deed.

Als je gaat zal ik danken, zal ik danken.

Als je gaat zal ik danken zoals jij mij dankbaarheid leerde.

En ik zal zwaaien, danken en zwaaien, huilen en lachen, tot de horizon je opneemt in ZIJN armen om je te omhelzen zoals jij mij altijd deed.

Als je gaat zal ik zeggen...

Tot ziens op het pad."

 

De dood

Ik ben niet het kwaad, ik werd samen met je geboren ben altijd aan je zijde.

Je kent mijn bestaan, ik wil je leren om te leven met alles wat je hebt. Mijn schaduw is bedoelt om je niets te laten veronachtzamen wat je kreeg, leven, maar met een einde alhier.

Verdrijf met niet door je angsten . Leef uit volle borst met een dankbaar hart met liefde en passie voor iedere minuut die je werd gegeven en zeker die je in vrede en gezondheid werden geschonken.

Verlies je niet in teveel doelen en eindeloos bezit.

In je bagage wanneer wij gaan reizen is alleen plaats voor het onstoffelijk. De liefde, de dankbaarheid, geloof, vertrouwen en herinneringen aan je leven. De liefde die je kreeg en gaf, de lessen die je leerde. Zij gaan mee als ook de harten lijntjes met je geliefde die blijven tot jullie ooit weer samen komen daar waar wij gaan als wij opreis gaan.

Wanneer je me niet teveel vreest maar ziet als een vriend die je wil stimuleren het beste te halen uit het leven is mijn missie geslaagd.

De diepte van mijn taak kan ik je hier niet leren, dit kan alleen worden begrepen wanneer je ziel weer vrij is uit zijn kleine warme plekje in je borst. Dan zul je zien het grote verband, het doel van het leven.

Nu zul je het moeten doen met de belofte van iets groots, moois, en oneindig wijs.

Welnu, ga, leef en vergeet me niet.

Ik kom en ga in vrede, tot ooit.

 

Stijg mijn vlinder steeds verder omhoog, voorbij de zon en de maan naar daar waar je naam staat geschreven op de harten van wie je nu nodig hebben. Ik laat je los, vrij, als ik de wind van  een vlinderslag zal voelen in mijn ziel weet ik dat je thuis bent. Daar waar ik je zal vinden als mijn cocon mij laat gaan, opreis naar het beloofde land.

 

Woorden zijn slechts woorden, ze kunnen de diepte van het verdriet niet beschrijven maar ook niet de diepte van de liefde die het licht in mij deed  ontwaken die uiteindelijk mijn tranen droogden.

 

Gedroogde tranen zeggen niet, ik ben je vergeten.  Ze zeggen, "ik kan nu helder zien wie je was en nog steeds bent. Dit verdreef slechts deels mijn verdriet maar verdiepte mijn liefde."

 

De leegte die je achter liet werd alleen gevuld met de zee van mijn tranen voor dat dankbaarheid en liefde de kustlijn werden voor mijn stormachtige nachten en de mooie herinneringen de veiligehaven werden om mijn dagen te verrijken.

 

Aan de hand van de tijd schrijft het leven zijn verhaal en geeft de geschiedenis ons een gezicht.

 

Men zegt vaak, "de tijd heelt de meeste wonden" onvoorwaardelijkheid en vergeving doen ook iets met de littekens.

 

Ooit zag ik een vlinder als een insect, op weg om te Over-leven. Nu zie ik haar vaak als een engel, opweg om een groet te brengen uit een Ander-leven.

 

Woorden zijn onmachtig het verlies te duiden, onmachtig de pijn te troosten. Een blik, een hand, een oor, een hart, een schouder,  woordeloos maar zo betekenis vol.

 

Als je leven geen geschiedenis meer maakt en de toekomst geen dagen meer telt hoop ik dat je lacht om het spel van het bestaan, dankbaarheid je ogen vult en je lippen tot ziens spellen in plaats van vaarwel.

Dan weet ik, je bent niet weg, slechts uitzicht.

 

Leegte

 

De leegte is een ruimte met een holle klank, bij verdriet kaats het

van de muren van je hart, alles lijkt leeg, een put zonder bodem.

In de leegte echter is altijd een echo, in die echo klinken nu

herinneringen.

Herinneringen van duizenden kleine momenten, gebaartjes,

blikken, aanrakingen, jullie liefde voor elkaar, trouw, beloftes en al

wat jullie relatie zo bijzonder maakte.

Een leegte. Gevuld met de echo van een bijzonder mens, laat het

luid klinken, zo wordt zij nooit vergeten.

Wij wensen jullie kracht voor deze tijd, de moed om verder te

gaan, de liefde om jullie te dragen tot je weer vaste grond voelt.

 

Ik ging met je mee tot waar ik niet verder mocht. Een laatste woord, een laatste kus, een laatste hartenklop die we deelden.

Nu klopt alleen mijn hart voor ons twee, dit tot dat ik naar je toe mag en onze zielen harten dan zullen kloppen in hun oude ritme, samen.